Natuurlijke bodemveranderingen in estuaria zoals de Westerschelde zijn beter voorspelbaar dan werd aangenomen. Dit blijkt uit de studie van Gerard Dam, promovendus bij UNESCO-IHE en werkzaam bij Svašek Hydraulics. Hij heeft met behulp van een nieuwe methodiek de periode van 1860 tot 1970 gesimuleerd en vergeleken met de bodemmetingen uit die tijd. Het onderzoek laat zien dat bodemverandering in het complexe systeem van stromingen en sedimenttransport wel degelijk voorspelbaar is over een langere periode. De methodiek lijkt daarom goed in te zetten om de gevolgen van bijvoorbeeld zeespiegelstijging in estuaria in beeld te krijgen.
Het is voor eerst dat deze methode is toegepast om de dynamiek van estuaria beter te begrijpen en softwaremodellen te valideren. “Tot onze eigen verbazing kwamen de bodemveranderingen over ruim 100 jaar goed uit het model”, vertelt Gerard Dam. “Je zou verwachten dat over een langere tijdschaal de onzekerheid en foutenmarge toeneemt net zoals bij weersvoorspellingen. Dat doet het dus niet.” Volgens Mick van der Wegen, associate professor bij UNESCO-IHE en onderzoeker bij Deltares, die Gerard begeleidt is een mogelijke verklaring dat de bedijkte vorm van de Westerschelde een sturende werking heeft op de ontwikkeling van sedimentatiepatronen.
De resultaten van het onderzoek ‘Modeling centuries of estuarine morphodynamics in the Western Scheldt estuary’ zijn gepubliceerd in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Geophysical Research Letters.
